Met de wooncoöperatie kunnen we in het klein experimenteren met grote vraagstukken.
Een zorgzaam minidorp in de stad
“It takes a village to raise a child,” terwijl deze uitdrukking iedereen bekend zal zijn, zullen maar weinig van ons in zo’n dorp wonen. Sterker nog, veel mensen kennen hun buren niet eens. Laat staan dat ze betrokken zijn bij de opvoeding van je kind of een andere rol spelen in je dagelijks leven.
Een groot gemis, vindt de Amsterdamse Eva van Dijk. Zelf groeide ze op met haar ouders en zusje, ėn een opa, oma en oom die altijd in de buurt waren. En dat ervaarde ze als een rijkdom. “Het is zo belangrijk om naar elkaar om te kijken. Iemand die anders te boek staat als een eenzame oudere kan bijvoorbeeld de kinderen opvangen van een druk gezin die het zelf nét niet kunnen bolwerken. En andersom kun je met een boodschap of klusje een oudere buur helpen.”
Voor Eva is samenwonen met meerdere generaties heel logisch. Net als dat je duurzaam probeert te leven. Bijvoorbeeld door dingen te delen, zoals een wasmachine. Maar zo logisch als het voor Eva was, zo moeilijk was het om zo’n woonplek te vinden.
Wat ze wel vond, waren een heleboel anderen die haar droom deelden. Dus gingen ze met elkaar in gesprek: “Als wat wij willen niet bestaat, kunnen we het dan zelf vormgeven?” De groep begon met hun gedeelde waarden in kaart te brengen. Daar sprongen vier pijlers uit:
Vanuit hun gedeelde waarden verkenden ze wat voor bouw- en woonvormen er mogelijk zijn als collectief. Het idealisme van de wooncoöperatie trok hen al snel. “Een van onze waarden is betaalbaarheid, we vinden dat een huis geen winstobject is, maar een basisbehoefte. Met een wooncoöperatie waarborg je betaalbaarheid op de lange termijn."
Iets anders wat de groep veilig wil stellen voor de lange termijn, is een fijne gemeenschap. Doordat een wooncoöperatie als collectief de woningen bezit, bepaalt de groep samen wie er komt te wonen. Ook als er iemand vertrekt. In plaats van dat de vertrekkende buur hun huis aan de hoogste bieder kan verkopen.
Nog een mooie bijkomstigheid; als iedereen huurt van het collectief, ontstaat er ook flexibiliteit om intern door te stromen of van woning te ruilen als je huishoudsamenstelling verandert. In een gebouw met verschillende generaties, kan dat intern een levensloopbestendig ecosysteem opleveren.
“Met de wooncoöperatie kunnen we in het klein experimenteren met grote vraagstukken.”
Op de vraag waarom je Stroom zou steunen met een obligatie, heeft Eva een goed antwoord: “Zoveel mensen vinden dat de woningmarkt verziekt is. Door een obligatie te kopen draag je zelf een steentje bij aan verandering.”
Naast het laatste stukje financiering, zoekt Stroom ook nog leden. Daarbij staan ze te popelen om mensen die goed zijn in communicatie en campagne voeren. En tot het einde houden ze een paar plekjes vrij voor jonge gezinnen die te druk zijn om nu al te helpen.
Volg Stroom op CrowdBuilding om op de hoogte te blijven van de ontwikkelingen. En wordt member en stuur ze een bericht als je je direct aan wilt melden als potentieel lid.
